Granen en peulvruchten bevatten onder andere anti-nutriënten. Anti-nutriënten zijn stoffen die de opname van nutriënten (dus gezonde voedingsstoffen) belemmeren. Als je dit vanuit het oogpunt van de plant bekijkt is het best begrijpelijk. Het graan is namelijk het kindje van de plant. De graankorrel moet overleven om elders weer uit te groeien tot nieuw graan. Het hele leven draait immers om voortplanting. Dus als moeder van een graankorrel bescherm je je kind tegen alle gevaren van buitenaf. De graankorrel kan worden opgegeten door (knaag)dieren of kan last hebben van insecten of schimmels. Door aan de graankorrels bepaalde gifstoffen (toxinen) mee te geven, probeert de plant te voorkomen dat deze worden opgegeten. Gebeurt dit toch dan wil de plant dat deze toxines schade aanrichten in het lichaam van de belager. Maar alleen opeten is niet voldoende, een toxine moet door de lichaamsbarrière breken om schade aan te kunnen richten. Een voorbeeld van een lichaamsbarrière is de darm. Ook al zit de darm in het lichaam, eigenlijk is het een heel groot oppervlakte dat de buitenwereld van de rest van je lichaam gescheiden houdt. Pas als een giftige stof (of een ziekteverwerker) de darmbarrière (of een andere barrière) is gepasseerd, kan het in het lichaam schade aanbrengen.
In granen zit een stofje genaamd gliadine (een onderdeel van het eiwit gluten). Dit zorgt ervoor dat de darmwand doorlaatbaar wordt waardoor de toxines naar binnen kunnen en daar schade aan kunnen richten.
Een voorbeeld van een toxische stof die na het passeren van de darmwand schade in je lichaam aanbrengt is lectine. Lectine is voor de plant een natuurlijke pesticide.
Dit artikel is geschreven door Wendy van Paleo-lifestyle.
Geef een antwoord